بیانیه آکادمی چشم‌پزشکی آمریکا توصیه‌هایی برای غربال‌گری رتینوپاتی کلروکین و هیدروکسی‌کلروکین (بازنگری 2016)

زمینه: توصیه‌های آکادمی چشم‌پزشکی آمریکا برای غربال‌گری رتینوپاتی کلروکین و هیدروکسی‌کلروکین با استفاده از اطلاعات جدید در مورد شیوع سمیت، عوامل خطر، نحوه توزیع در فوندوس و موثر بودن برنامه های غربال‌گری بازنگری شده است. الگوی رتینوپاتی: اگرچه محل آسیب توکسیک در اغلب چشم‌ها پارافوه‌آل می‌باشد، بیماران آسیایی اغلب الگوی آسیب اکستراماکولار را نشان می‌دهند. تعداد: ما حداکثر مقدار روزانه کم‌تر یا مساوی 5 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن واقعی را برای هیدروکسی‌کلروکین پیشنهاد می‌کنیم که بهتر از وزن ایده‌آل با خطر سمیت در ارتباط است. داده‌های دموگرافیک مشابهی برای کلروکین وجود ندارد، اما در نوشتجات قدیمی مقادیر مساوی یا کم‌تر از 3/2 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن واقعی را پیشنهاد می‌کنند. خطر سمیت: به مقدار روزانه و مدت مصرف بستگی دارد. با مقدار توصیه شده خطر سمیت تا 5 سال زیر 1 درصد و تا 10 سال زیر 2 درصد است، اما پس از 20 سال به حدود 20 درصد افزایش می‌یابد. با این حال پس از 20 سال، در یک بیمار بدون سمیت، خطر تبدیل در سال‌های بعدی فقط 4 درصد است. عوامل خطر اصلی: مقدار مصرف زیاد و طولانی‌مدت دارو، مهم‌ترین عوامل خطر هستند. عوامل دیگر شامل بیماری کلیوی هم‌زمان یا استفاده از تاموکسیفن می‌باشند. برنامه غربال‌گری: معاینه پایه‌ای فوندوس باید جهت رد ماکولوپاتی از قبل موجود انجام شود. شروع معاینات سالیانه در بیمارانی که میزان قابل قبول را مصرف می‌کنند و فاقد عوامل خطر اصلی می‌باشند، پس از 5 سال صورت می‌گیرد. آزمون‌های غربال‌گری: آزمون‌های اولیه غربال‌گری شامل میدان بینایی خودکار به علاوه او سی تی اسپکتورال (SD-OCT) است. در بیماران آسیایی باید ارزیابی فراتر از ماکولا صورت گیرد. الکتررتینوگرام مولتی‌فوکال (mERG) می‌تواند تایید عینی (آبژکتیو) برای میدان بینایی فراهم کند و فوندوس اتوفلوسانس (FAF) آسیب را به صورت توپوگرافیک نمایش می‌دهد. غربال‌گری باید رتینوپاتی را قبل از قابل مشاهده شدن در فوندوس شناسایی کند. سمیت: رتینوپاتی، غیر قابل‌برگشت است و در حال حاضر برای آن درمانی وجود ندارد. اهمیت تشخیص در مرحله اولیه (قبل از هرگونه از دست رفتن RPE)، پیش‌گیری جهت از دست دادن دید مرکزی است. با این حال، نتایج آزمون مشکوک باید تکرار شود و یا با روش‌های اضافی برای جلوگیری از قطع غیرضروری داروی باارزش، تایید شود. مشاوره: بیماران (و پزشکان تجویزکننده) باید در مورد خطر ابتلا به مسمومیت، میزان مصرف مناسب و اهمیت غربال‌گری منظم سالانه اطلاع‌رسانی شوند. سال‌ها است که سمیت ایجاد شده در شبکیه ناشی از کلروکین و آنالوگ آن هیدروکسی‌کلروکین شناخته شده است.